7. ,,Mam siostrę bliźniaczkę.'' |Sophie

*Następnego dnia*

Usiadłam na sofie. Wyciągnęłam telefon i wybrałam numer Dan. Po trzech sygnałach odebrała.

- Hallo.- odezwała się.

- Hej Dan! Dzwonie żeby cię przeprosić. Źle się czułam i dlatego nie przyszłam na tą imprezę.- wyjaśniłam.

- Dobra wybaczam ci. Spotkamy się dzisiaj? Musisz kogoś poznać.- mówiła to wręcz błagająco.

- No dobra. To o której i gdzie?- spytałam.

- Za 30 min w parku.- odpowiedziała szybko.

- Ok. Do zobaczenia.- zgodziłam się i rozłączyłam. Szybko powędrowałam na górę. Przebrałam się i uczesałam. Zabrałam torebkę i poszłam w stronę parku. Szłam w kierunku ławki na której zazwyczaj spotykałam się z Dan. 

Byłam ciekawa kogo ona mi chce przedstawić. Dostrzegłam czekającą na mnie Dan z jakąś dziewczyną. Z uśmiechem podeszłam bliżej. Gdy przyjrzałam się dokładnie dziewczynie zszokowałam się.

- Czemu ty wyglądasz tak samo jak ja?- zapytałam pod denerwowana. Dziewczyna przyglądała mi się ze zdziwieniem.

- To jest Kathy, a to Sophie. Poznajcie się.- odezwała się Dan.

- Jak to możliwe że jesteśmy aż tak do siebie podobne?- zapytałam znowu. Kathy się nie odzywała.

- Może jesteście bliźniaczkami? Kathy jest adoptowana.- wyjaśniła Daniele. Z nerwów musiałam usiąść na ławce.

- Jesteśmy identyczne.- odezwałam się znowu.- Tylko ja mam farbowane włosy, ale naturalne mam blond.- wyjaśniałam. Zaczęłam przyglądać się dokładnie dziewczynie. Miała identyczne rysy co ja. Miałyśmy nawet ten sam kolor oczu. Moja druga kopia.

- To wszystko jest strasznie dziwne. Nie mogę w to uwierzyć że moi rodzice cię oddali. Nienawidzę ich.

- Nie mogę w to uwierzyć. Mam bliźniaczkę.- zaczęłyśmy się śmiać.

- Pójdziemy do chłopaków?- zapytała niespodziewanie Dan. Zgodziłyśmy się i poszłyśmy. Całą drogę się śmiałyśmy. Pod drzwiami chłopaków, Dan zapukała do drzwi. Otworzył nam Liam.

- Cześć! Wejdźcie.- odezwał się i nas wpuścił. Weszłyśmy do salonu. Byli tam wszyscy chłopacy.

- Poznajcie mojego sobowtóra Sophie.- odezwała się Kathy. Zachichotałam. Dan przedstawiła mi wszystkich chłopaków. Nie znałam ich wcześniej. No może Louisa i Liama.

- Nie wiedziałem że jesteście siostrami, ale faktycznie jesteście podobne. Nawet bardzo.- odezwał się Lou.

- Nie martw się ja też nie wiedziałam że jesteśmy siostrami. Dowiedziałam się jakieś 30 minut temu.- wyjaśniłam.

- Jak to?- zapytał Niall. Wyjaśniłam im wszystko. Spojrzałam na zegarek.

- Muszę spadać już do domu.- odezwałam się. Poszłam z dziewczynami do korytarza.-Daj mi swój numer.- odezwałam się do Kathy. Wymieniłyśmy się swoimi numerami. Przytuliłam na pożegnanie dziewczyny.

- Pa siostra.- zaśmiałam się. Dziewczyny poszły z powrotem do salonu, a ja wyszłam z domu. Ktoś za mną wybiegł.

- Zaczekaj odprowadzę cię.- odezwał się Hazza.

- Jak chcesz, uprzedzam że to daleko.- zaśmiałam się. Chłopak doszedł do mnie i poszliśmy w stronę mojego domu.

- Czemu cię nie było na imprezie?- zapytał.

- Źle się czułam.- wyjaśniłam.- Po co mnie odprowadzasz? Chyba trafię do domu.- chłopak się uśmiechnął.

- Szczerze?- spytał śmiejąc się.

- No raczej.- odpowiedziałam od razu.

- Jesteś ładna.- skrzywiłam się.

- A ładną dziewczynę musisz odprowadzić do domu, bo wtedy zwiększą ci się szanse u niej?- spytałam.

- Mniej więcej.

- Dobrze że przynajmniej jesteś szczery.- przewróciłam oczami.- Nie wyobrażaj sobie dużo. Nie gustuje w podrywaczach. Przykro mi, ale szukaj gdzieś indziej.- doszliśmy już pod mój dom.

- Nie jestem podrywaczem.- odezwał się.

- Przykro mi, ale nie zaproszę cię do środka. Muszę pogadać z rodziną.- wyjaśniłam mu. Chłopak zrobił smutną minkę.

- A dostanę chociaż całusa?- zapytał z nadzieją.

- Nie jesteś podrywaczem nie?- zapytałam. Poszłam w kierunku drzwi. Pomachałam chłopakowi i weszłam do środka. Ściągnęłam buty i poszłam do salonu. Gdy zobaczyłam mamę wszystko w środku we mnie się zagotowało. Spojrzałam na nią gniewnie.

- Co się stało?- zapytała zaniepokojona. Łzy stanęły mi w oczach.

- Jak mogłaś oddać ją do domu dziecka?- moja rodzicielka zamarła. Po policzkach spływały moje łzy.- Jak mogłaś? Ty się nazywasz matką?- krzyczałam na nią. Mój brat wszedł do salonu. Patrzył na nas i nie wiedział o co chodzi.

- Ja naprawdę nie chciałam.- tłumaczyła się.

- Przez całe życie czułam ogromną pustkę w środku. Brak Kathy. Co jakbyś oddała mnie zamiast niej?- krzyknęłam.- Dlaczego w ogóle to zrobiłaś?

- O co chodzi?- zapytał Jack.

- Chcesz wiedzieć o co chodzi? Mam siostrę bliźniaczkę. Nasi kochani rodzice oddali ją do domu dziecka.- wyjaśniałam. Chłopak zmarszczył czoło.

- Ja musiałam to zrobić. Zrozum mnie.- mówiła.

- Nie chce was znać.- odezwałam się i pobiegłam do pokoju. Trzasnęłam za sobą drzwiami i usiadłam na łóżku. Wytarłam łzy.